Apiterapia - leczenie chorób produktami pszczelimi
Apiterapia to metoda leczenia, profilaktyka i promocja zdrowia za pomocą produktów pszczelich i preparatów czyli apiterapeutyków sporządzonych z użyciem tych produktów. Mówiąc o właściwościach biotycznych produktów pszczelich i ich zastosowaniu w apiterapii, podkreślić należy ich wielokierunkowe działanie: antybakteryjne, cytostatyczne, regeneracyjne, lipostabilne, stymulujące metaboliczne, detoksykacyjne, immunomodulacyjne, znieczulające i hormonopodobne.
Wszystkie produkty pszczele wykorzystywane są w mniejszym lub większym stopniu przy leczeniu, bądź też zapobieganiu chorobom różnego rodzaju. Znacznym ułatwieniem jest fakt, że apiterapeutyki można sporządzać samemu. Poniżej podajemy przykładowe receptury na preparaty pszczele, co jest poszerzeniem informacji zawartych na stronie produkty.
MIÓD
Bezsenność:
spożyć przed snem 1-2 łyżeczki
Choroba wrzodowa:
pić ciepły roztwór miodu 1 godzinę przed posiłkiem i 3 godziny po posiłku (nie pić zimnego roztworu, który może drażnić śluzówkę żołądka).
Katar sienny:
dwa miesiące przed przewidywanym pojawieniem się objawów schorzenia żuć kilka razy dziennie kawałki plastra z miodem lub tzw. zasklep.
Kosmetyczne maseczki miodowe:
1. Jedno utarte żółtko, łyżeczka miodu, łyżeczka gliceryny.
2. Jedno utarte żółtko, łyżeczka miodu, łyżeczka mąki owsianej.
3. Jedno utarte żółtko, łyżeczka miodu, łyżeczka świeżej śmietany.
4. Pół szklanki miodu, pół szklanki otrąb.
Na rozgrzewkę (z miodem pitnym):
1. 50g Starki, 100g miodu pitnego, szczypta goździków, cynamonu i starej skórki z cytryny.
2. Miód pitny z gorącą herbatą, wiśniówką, goździkami i startą skórką z cytryny.
Na rozgrzewkę (napoje bezalkoholowe):
1. 100ml soku winogronowego białego, 100ml soku jabłkowego, łyżeczka od herbaty miodu, dwie szczypty mielonego cynamonu. Zagrzać, przecedzić, wypić.
2. 300ml soku z cytryny, 1-2 łyżeczki od herbaty miodu, 200ml gorącej wody.
3. 100ml soku winogronowego, 100ml soku porzeczkowego, dwie łyżeczki od herbaty miodu, rozgnieciony goździk, szczypta cynamonu, ziarnko ziela angielskiego. Zagrzać, przecedzić, wypić.
Nieżyt oskrzeli:
1. 30g wysuszonego tymianku gotować w 0,75 litra wody – do czasu uzyskania 0,5 litra wywaru. Po odcedzeniu dodać 0,25 kilograma miodu. Pić co godzinę łyżeczkę od herbaty.
2. Do szklanki ciepłego mleka dodać dwie łyżeczki miodu i jedną łyżeczkę masła. Pić 2-3 szklanki dziennie.
Owrzodzenia:
1. Świeży miód nakłada się na otwarte rany.
2. Dwie krople tranu zmieszać z łyżeczką miodu i nakładać na ranę.
Odmrożenia, popękania skóry:
8 gramów gliceryny zmieszać ze 100 gramami miodu.
Schorzenia wątroby, żółtaczka:
1. Napój miodowo-cytrynowy: do pół szklanki wody dodać dwie łyżeczki miodu i sok z połówki cytryny.
2. Napój j.w. z oliwą (łyżka stołowa): po wypiciu leżeć 20-30 minut na prawym boku.
Schorzenia nerek:
herbata z owoców róży z miodem.
Schorzenia serca:
pić roztwór: łyżka stołowa miodu w 1/2 szklanki przegotowanej wody - rano i wieczorem.
Upośledzona funkcja wydzielnicza żołądka:
szklankę wody mineralnej zmieszać z dwoma łyżkami octu winnego i dwiema łyżeczkami miodu. Pić 15 minut przed każdym posiłkiem.
Wysypka, egzema:
100g pokrojonych płatków róży zalać 500g 65% alkoholu. Po 24 godzinach przefiltrować, dodać 900g miodu i 100g gliceryny - pozostawić w temperaturze pokojowej do czasu odparowania do uzyskania wagi 1 kg.
Wyczerpanie psychiczne, przed wysiłkiem umysłowym, po stresie:
szklankę kefiru zmieszać z jedną łyżką stołową miodu, dwiema łyżkami płatków owsianych i jednym surowym żółtkiem.
Zapalenie zatok obocznych nosa:
żuć przez 10-15 minut kawałek świeżego plastra z miodem - co godzinę aż do ustąpienia dolegliwości (leczenie trwa od jednego dnia do tygodnia).
PROPOLIS
Wyciąg propolisowy:
50g rozdrobnionego propolisu, 500cm3 alkoholu etylowego 70% (350ml spirytusu i 150ml przegotowanej wody) - pozostawić w temperaturze pokojowej, bez dostępu światła, przez ok. 14 dni - codziennie wstrząsać. Wstawić na 24 godziny do lodówki. Przecedzić. Przechowywać w temperaturze pokojowej w ciemnym szklanym naczyniu.
Masło propolisowe:
1 kg masła rozpuścić, wsypać 150g rozdrobnionego propolisu, wymieszać, przetrzeć przez sitko lub gazę. Przechowywać w lodówce.
Mleko propolisowe:
1 litr świeżego mleka zagotować, dodać 50g rozdrobnionego propolisu, wymieszać, przecedzić przez sitko lub gazę, ostudzić, zebrać wierzchnią warstewkę wosku, przechowywać w lodówce.
Maść propolisowa:
70g wazeliny i 15g rozdrobnionego propolisu wymieszać w naczyniu wstawionym do gorącej wody, przetrzeć przez sitko lub gazę, ostudzić.
Nagniotki (maść):
50g kitu pszczelego, 20g wosku, sok z jednej cytryny; ucierać "na ciepło", aż powstanie jednolita maść. Stosować codziennie na nagniotek, aż zbieleje; po wymoczeniu wyjąć razem z "korzeniem".
WOSK
Maści:
1. 30g niesolonego smalcu wieprzowego, 30g wosku, dodać nieco oliwy - wymieszać.
2. 10g olejku rozmarynowanego, 10g olejku jałowcowego, 20g wosku, 20g olejku muszkatołowego, 80g łoju (np. owczego), 160g niesolonego smalcu wieprzowego.
PYŁEK
Wskazania:
1. Okresy zdrowienia, stany wyczerpania i zmęczenia połączone ze spadkiem napędu psychoruchowego, niedobory witaminowe oraz osłaniająco przy leczeniu antybiotykami.
2. Choroby przewlekłe i wyniszczające, ostre i przewlekłe choroby zakaźne.
3. Dzieci: niedostateczne odżywianie z braku łaknienia, niedobór witamin i pierwiastków śladowych. Pszczeli pyłek kwiatowy dostarcza wybiórczo czynniki niezbędne dla równowagi odżywczej i prawidłowej czynności krwiotwórczej.
4. Niedokrwistość, wywołana np. niedoborem żelaza lub zakażeniem i polekową biegunką. Normalizacja wskaźników hematologicznych występuje najwcześniej w poziomie żelaza oraz hemoglobiny. Kwiatowy pyłek pszczeli jest najbezpieczniejszym sposobem uzupełniania ustrojowych zapasów żelaza drogą doustną w niedokrwistościach będących wynikiem schorzeń uogólnionych.
5. Wypadanie włosów, zwiększa łamliwość i nadmierna miękkość paznokci, pęknięcia w kątach ust.
6. Hiperlipidemia i miażdżyca. Pyłek pszczeli obniża poziom lipidów we krwi, skraca czas fibrynolizy, zmniejsza zawartość fibrynogenu oraz zmniejsza agregację płytek krwi u ludzi.
7. Działa ochronnie i odtruwająco na komórki wątroby. Chroni wątrobę przed szkodliwym działaniem toksyn bakteryjnych i wirusowych oraz trucizn (alkohol); niewydolność wątroby, stany zapalne i zatrucia wątroby.
Dawkowanie pyłku zależy od wieku:
1. Dzieci 3 do 5 lat 5 do 10 g dziennie (1 - 2 łyżeczki).
2. Dzieci 6 do 12 lat 10 do 15 g dziennie.
3. Dorośli 20 do 40 g dziennie
W praktyce pyłek przyjmuje się 3 razy dziennie na 30 minut do 2 godzin przed jedzeniem.. Kurację trwającą miesiąc najlepiej przeprowadzić w porze zimowo-wiosennej i letnio-jesiennej. Pyłek można zemleć przed podaniem lub dokładnie rozgryzając obnóża starannie żuć przed połknięciem. Obnóża pyłkowe można też zalać ciepłą wodą o temp. 45o C i zostawić na kilka godzin celem rozpęcznienia. Pyłek przyjmować można z miodem, mlekiem, jogurtem itp.
Tolerancja:
Pszczeli pyłek kwiatowy jest wyjątkowo dobrze tolerowany. Nie obserwowano objawów niepożądanych, niezależnie od wysokości stosowanej dawki. Przeciwwskazaniem do stosowania pyłku kwiatowego jest uczulenie pokarmowe.
JAD PSZCZELI
Wskazania i przeciwwskazania:
Podstawowym przeciwwskazaniem do stosowania jadu pszczelego jest indywidualna nadwrażliwość na ten produkt. Leczenie przy użyciu jadu należy prowadzić według zaleceń lekarza i pod jego nadzorem. Jadu pszczelego nie stosuje się u dzieci poniżej 5 lat, u osób powyżej 70 roku życia, u kobiet w ciąży i okresach osłabienia organizmu. Najstarszym sposobem leczenia są użądlenia przez pszczoły najczęściej zewnętrznych powierzchni ud i ramion - razem około 30 użądleń w czasie jednego pełnego cyklu leczenia poczynając od użądlenia jednej pszczoły, a w ciągu następnych dni zwiększa się stopniowo ilość użądleń. Inne metody podają nawet 180 - 200 użądleń w trakcie jednego cyklu leczenia. Współczesne metody leczenia polegają na wstrzyknięciu standaryzowanych, jałowych preparatów jadu pszczelego podskórnie w okolice ogniska chorobowego. Jad pszczeli można wprowadzać także pod skórę przy pomocy prądu elektrycznego o małym natężeniu lub energii ultradźwiękowej (elektroforeza lecznicza lub fonoforeza). Jad pszczeli w maściach i mazidłach stosuje się wcierając w bolące miejsca rano i wieczorem. W Polsce nie produkuje się preparatów na bazie jadu pszczelego.
Zastosowanie jadu pszczelego:
1. choroby reumatyczne reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, gościec zwyradniający
2. choroby układu nerwowego nerwobóle (rwa kulszowa, lumbago), zapalenie wielonerwowe
3. choroby serca i naczyń obwodowych zapalenie mięśnia sercowego na tle reumatycznym, miażdżyca zarostowa kończyn dolnych i zapalenie naczyń krwionośnych zakrzepowo - zarostowe (choroba Buergera)
4. zespoły bólowe pourazowe dyskopatie, porażenia nerwów spowodowane nagłym ochłodzeniem lub urazem, zapalenie kaletek maziowych i pochewek ścięgien, zwichnięcia
MLECZKO PSZCZELE
Zastosowanie mleczka pszczelego:
1. stany osłabienia i obniżenia sprawności organizmu niedożywienie i anoreksja, obniżona odporność organizmu na choroby, osłabienie po długotrwałych chorobach i zabiegach chirurgicznych,
2. schorzenia układu krążenia choroba niedokrwienna serca, miażdżyca, stany pozawałowe, nadciśnienie tętnicze, niedokrwistość z niedoboru żelaza, a także witaminy B12
3. schorzenia przewodu pokarmowego choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, stany zapalne jelita grubego, zaburzenia perystaltyki jelit, stany zapalne wątroby, woreczka żółciowego i trzustki
4. w geriatrii zaburzenia układu nerwowego, nerwice depresyjne i lękowe, psychozy, miażdżyca naczyń mózgowych, choroby kości (osteoporoza), zespół złego wchłaniania, upośledzenia sprawności narządów wzroku i słuchu
5. inne schorzenia gruźlica płuc, cukrzyca, schorzenia reumatyczne
6. w kosmetyce do pielęgnacji skóry
Dawkowanie mleczka pszczelego:
Dzienna dawka to 100 - 300 mg mleczka pszczelego świeżego tj. 35 - 100 mg mleczka liofilizowanego (Japończycy stosują dawki do 1000 mg dziennie). Mleczko pszczele przyjmuje się najczęściej jednorazowo, rano na 30 - 60 minut przed jedzeniem. Mleczko pszczele można przyjmować pod język, gdzie ulega bezpośredniemu wchłanianiu do krwiobiegu. Bez obaw może być także przyjmowane drogą żołądkową. Kuracje zapobiegawcze trwają zazwyczaj 2 miesiące. Przeprowadza się je 2 razy w roku. Najlepiej podawanie mleczka rozpocząć w połowie lutego do połowy kwietnia i powtórzyć w terminie od połowy września do połowy listopada. Najkrótszy czas kuracji 10 -15 dni, najdłuższy 6 miesięcy. Pomiędzy kolejnymi kuracjami powinno się stosować przerwy od 1 do 6 miesięcy.
* informacje zostały zaczerpnięte z literatury fachowej
